www.pwstbialystok.fora.pl

Grama

O maluchach

Tylko maluchom nie nudziło się w czasie kazania
stale mieli coś do roboty
oswajali sterczące z ławek zdechłe parasole z zawistnymi łapkami

klękali nad upuszczonym przez babcię futerałem jak szczypawka

pokazywali różowy język
grzeszników drapali po wąsach sznurowadeł
dziwili się że ksiądz nosi spodnie
że ktoś zdjął koronkową rękawiczkę i ubrał tłustą rękę w wodę święcona

liczyli pobożne nogi pań
urządzali konkurs kto podniesie szpilkę za łepek
niuchali co w mszale piszczy
pieniądze na tace odkładali na lody
tupali na zegar z którego rozchodzą się osy minut
wspinali się jak czyżyki na sosnach aby zobaczyć
co się dzieje w górze pomiędzy rękawem a kołnierzem
wymawiali jak fonetyk otwarte zdziwione "O"
kiedy ksiądz zacinał się na ambonie

- ale Jezus brał je z powagą na kolana

Grama

Jesli pomyśle o twórczosci księdza Twardowskiego zawsze przypomina sie tej wiersz, o niesfornych niby maluchach, a one są tylko ciekawe swiata, a Jezus tych zaciekawionych światem przygarnia do siebie i traktuje takie małe dziecko bardzo poważnie, z szacunkiem. Małe dziecko to mały człowiek i ma też swoje duże i małe pytania, problemy, rodości. A kluczem do zrozumienia dziecka jest po prostu stanie sie dzieckiem Bożym i byciem z nim w miłosci, prostocie jego serca.To ono własnie jest w tym kościele najbliżej Boga.